„Miłość nie trwa wiecznie. Bezpieczeństwo trwa. Pieniądze trwają.”
„Pieniądze mi nie przeszkadzają. On daje mi poczucie bezpieczeństwa”.
„Z czym? Książkami z biblioteki?”
Błagałem ją, żeby nie robiła scen. Obiecała „działać w moim najlepszym interesie”. Powinienem był wiedzieć, co to znaczy.
Nasz dzień ślubu był magiczny. Pobraliśmy się w zabytkowej bibliotece, o której marzył Brian, z płatkami róż ułożonymi wzdłuż nawy. Spojrzał na mnie ze łzami w oczach, gdy szłam w jego stronę.
A potem padło pytanie: „Jeśli ktoś ma jakieś zastrzeżenia, niech przemówi teraz albo zamilknie na zawsze”.
W pokoju panowała cisza – aż do szelestu tkaniny. Moja matka stała, poważna i dramatyczna.
„Muszę po prostu powiedzieć prawdę” – oznajmiła. „Ten mężczyzna nie jest wystarczająco dobry. Mogła mieć lekarza, prawnika, mężczyznę z prawdziwym sukcesem. Zamiast tego marnuje życie na… to”.
Tylko w celach ilustracyjnych
Tłum wstrzymał oddech. Twarz mojego ojca zbladła. Zamarłem.
Ale Brian tylko się uśmiechnął.
„Masz rację” – powiedział spokojnie. „Zasługuje na to, co najlepsze”.
Moja matka wyprostowała się, triumfująco, dopóki Brian nie wyciągnął złożonego dokumentu z kieszeni garnituru.
Jej twarz pobladła w miarę czytania.
„Rozpoznajesz to?” zapytał spokojnie. „To raport kredytowy, który ci się nie udał”.
Sala zamarła. Kontynuował, wciąż uprzejmy: „Toniesz w długach, ukrywasz drugą hipotekę, a w zeszłym miesiącu odmówiono ci pożyczki. A mimo to mnie oceniasz?”
Moja matka wyjąkała: „To prywatna sprawa…”
Brian pokręcił głową. „Wiedziałem, że mnie nienawidzisz, bo nie byłem dla ciebie wystarczająco bogaty. Ale prawda jest taka…” Spojrzał na mnie z miłością, zanim znów zwrócił się do niej twarzą.
„Jestem miliarderem”.
W pokoju wybuchła wrzawa. Ojciec prawie się udławił. Matka zatoczyła się do tyłu.
Brian wyjaśnił: jego rodzina była bogata, ale on wybrał proste życie, pracując w zawodzie, który kochał, aby znaleźć kogoś, kto będzie kochał jego , a nie jego majątek.
„Twoja córka nigdy nie przejmowała się moim bogactwem” – powiedział. „W przeciwieństwie do ciebie”.
Zwrócił się do mnie. „Miałem ci powiedzieć po miesiącu miodowym. Jestem właścicielem biblioteki, w której pracuję, i kilku innych. Między innymi.”
„Jesteś zły?” zapytał cicho.
„Że jesteś bogaty? Nie. Że ukrywałeś to przede mną? Trochę. Ale rozumiem.”
„Czy nadal chcesz mnie poślubić?”
„Bardziej niż kiedykolwiek” – wyszeptałam i pocałowałam go, gdy tłum wybuchnął wiwatami.
Tylko w celach ilustracyjnych
Moja matka uciekła upokorzona. Ojciec przytulił nas oboje ze łzami w oczach. „Brian jest dokładnie takim mężczyzną, jakiego miałam nadzieję, że znajdziesz”.
Tej nocy, kiedy tańczyliśmy z Brianem pod gwiazdami, tata napisał mi SMS-a: Twoja mama przez jakiś czas nie będzie się z tobą kontaktować. Ale między nami? Nigdy nie byłem z ciebie bardziej dumny. Ceni cię ponad wszystko. Z pieniędzmi czy bez.
Brian uśmiechnął się, czytając to. „Twój tata to mądry człowiek”.
Przyciągnął mnie do siebie. „We wszystkich wspaniałych powieściach złoczyńcy nie są źli, bo są biedni albo bogaci. Są źli, bo cenią niewłaściwe rzeczy”.
„To z Gatsby’ego ?” – zażartowałem.
„Nie” – uśmiechnął się. „Ten jest mój”.
I kiedy kołysaliśmy się pod światłami, otoczeni książkami i miłością, uświadomiłem sobie: prawdziwe bogactwo nie tkwi w statusie ani kontach bankowych. Chodzi o autentyczne życie i pełną miłość.
Moja matka może nigdy tego nie zrozumie, ale ja znalazłam kogoś, kto to zrozumiał. I w tamtej chwili byłam najbogatszą kobietą na świecie.
