Początek i data
Jestem Rebecca Wilson, 38 lat, stoję na pogrzebie mojej matki i czekam na moją siostrę, Stephanie. Sześć lat wcześniej odeszła z Nathanem – mężczyzną, którego planowałam poślubić. Od tamtej pory nie widziałam żadnego z nich. Kiedy weszli, jej pierścionek lśnił, a uśmiech był pełen samozadowolenia. O dziwo, poczułam spokój. Nie wiedziała, kto stanie u mojego boku.
Podsumowanie: Rebecca staje twarzą w twarz ze swoją siostrą podczas pogrzebu matki, dając do zrozumienia, że coś się wydarzy.
Przed burzą: Mama, dom i obietnica
Moja matka, Eleanor, była naszą ostoją w skromnym przedmieściu Bostonu. Nawet po tym, jak przeprowadziłam się do własnego mieszkania w centrum i zrobiłam karierę w marketingu, dzwoniłam do niej prawie codziennie. Była moim wsparciem, moim cheerleaderem, moim pewniakiem.
Osiem miesięcy temu zdiagnozowano u niej ciężką chorobę. Leczenie było intensywne, ale czasu było niewiele. Radziła sobie ze wszystkim z godnością, martwiąc się bardziej o nas niż o siebie. W ostatnich tygodniach w domu, otoczona rodziną, trzymała mnie za rękę i prosiła, żebym odnalazła spokój w życiu. Obiecałam.
Podsumowanie: Siła Eleanor kształtuje Rebeccę — a Rebecca obiecuje szukać spokoju.
Kiedy wszystko wyglądało idealnie
W wieku 32 lat moje życie wyglądało na dopracowane, ale było puste. Długie godziny pracy, ładne mieszkanie, dobrzy przyjaciele — wciąż czegoś brakowało. Potem poznałam Nathana Reynoldsa na gali charytatywnej dzięki mojej przyjaciółce ze studiów, Allison. Miał idealne zęby, imponujące CV i pewność siebie, która wypełniała całe pomieszczenie.
Szybko się dogadaliśmy — sztuka, podróże, wielkie cele. Kolacje z widokiem na port, weekendowe wypady na Martha’s Vineyard, miejsca w loży symfonicznej. Był troskliwy, hojny, zawsze planował coś wyjątkowego. Osiemnaście miesięcy później, na jachcie w Boston Harbor, oświadczył się, wręczając mi pięciokaratowy diament. Zgodziłam się. Mama zaczęła marzyć w kolorze.
Podsumowanie: Rebecca przyjmuje wspaniałe oświadczyny Nathana; zaczyna się przyszłość jak z książki obrazkowej.
Siostra, którą wybrałam na druhnę
Stephanie i ja byłyśmy sobie bliskie w dzieciństwie, ale zawsze trochę rywalizowałyśmy. Mama wierzyła, że uczynienie jej moją druhną zbliży nas do siebie. Ja też tego chciałam.
Podczas rodzinnego obiadu przedstawiłam ją Nathanowi. Trochę za bardzo go chwaliła, dotykała jego ramienia, kiedy się śmiała – klasyczna Stephanie, pomyślałam. Na naszym przyjęciu zaręczynowym pomogła mamie udekorować dom lampkami choinkowymi. Nie raz przyłapałam ją na tym, jak mu się przyglądała; podnosiła kieliszek, kiedy na niego patrzyłam, uśmiechając się, jakby wszystko było w porządku.
Później mama wzięła mnie na bok.
„Rebecco, kochanie, Stephanie wydaje się być bardzo zauroczona Nathanem”.
„Ona po prostu jest miła, mamo. Poza tym jest z Brianem”.
Mama skinęła głową, nieprzekonana. „Uważaj, kochanie. Wiesz, jak twoja siostra może się stać, jeśli podziwia to, co masz”.
Pocałowałam ją w policzek. „Jesteśmy teraz dorośli. Cieszy się razem ze mną”.
Byłam taka pewna. Tak bardzo się myliłam.
Podsumowanie: Dawne rywalizacje po cichu odżywają.
Pęknięcia na czubku głowy
Trzy miesiące przed ślubem Nathan się zmienił. Późne wieczory „dla klientów zagranicznych”, telefon włączany o dziwnych porach, piątkowe randki odwoływane z powodu „pilnych spotkań”. Kiedy byliśmy razem, wydawał się obecny ciałem, a myślami gdzieś indziej.
Zaczął krytykować to, co kiedyś kochał: mój śmiech, moją ulubioną niebieską sukienkę, a nawet moją lampkę do czytania przed snem. Tymczasem Stephanie dzwoniła częściej, upierając się, że chce, żeby wszystko było „idealne” dla mnie. Zgłosiła się na ochotnika do udziału w spotkaniach z dostawcami, kiedy ja nie mogłam.
W włoskiej restauracji wpatrywał się w telefon.
„Coś ciekawszego się tam dzieje?” zapytałam, starając się mówić lekkim tonem.
„Praca. Premiera produktu” – mruknął, odkładając telefon ekranem do dołu.
Później, do jego kołnierzyka przylgnął nieznany, ciężki, kwiatowy zapach. „Inwestorka” – powiedział. „Przytula wszystkich. Nazywa się Rebecca Mills”. Chciałam mu wierzyć.
Allison powiedziała mi przy kawie: „Każdy jest spięty przed ślubem. Pokłóciliśmy się z Parkerem miesiąc wcześniej i teraz jest dobrze”. Ścisk w moim żołądku nie ustępował.
Podsumowanie: Nathan się dystansuje; Stephanie się angażuje.
Kolczyk
Nathan odwołał naszą degustację tortów dla „inwestorów” i zasugerował, żeby Stephanie poszła w jego miejsce. „Ona zna moje preferencje” – powiedział. Te słowa zabolały.
Szorując jego samochód przed kolacją, znalazłam srebrny kolczyk z małym szafirem zaklinowany obok siedzenia pasażera. Wiedziałam, że to prezent od babci dla Stephanie.
Kiedy pokazałam go Nathanowi, nawet nie mrugnął. „Musiała go zgubić, kiedy wiozłam ją do kwiaciarni w zeszłym tygodniu”.
„Nigdy mi nie mówiłaś”.
„Musiałam o tym zapomnieć”.
Historia Stephanie idealnie pasowała do jego. Aż za bardzo. Tej nocy leżałam bezsennie, a w mojej głowie kłębiły się pytania. Zaczęłam chodzić do terapeuty – po cichu.
Podsumowanie: Mały kolczyk staje się głośnym alarmem.
„Jak długo?”
Trzy tygodnie przed ślubem Nathan zasugerował przełożenie ślubu.
„Martwię się o ciebie, Rebecco. Nie jesteś sobą. Może się spieszymy”.
Błagałam o wyjaśnienie. Przytulił mnie, ale jego wzrok był nieobecny.
O 3 nad ranem obudziłam się sama. Jego głos dobiegł z pokoju gościnnego: „Nie teraz. Usłyszy. Wiem. Wkrótce”.
Następnego dnia przyniosłam lunch do jego biura. Recepcjonistka wyglądała na zaskoczoną. „Prosił, żeby jej nie przeszkadzać”. Poczułam skurcz w żołądku. Mimo to otworzyłam drzwi.
Byli zamknięci razem.
eee… Nathan opierał się o biurko, a dłonie Stephanie obejmowały jego szyję. Jej spódnica była przekrzywiona, a krawat luźny. Taka zażyłość, która nie zdarza się raz.
Kiedy drzwi zatrzasnęły się, rozlecieli się.
„Rebecca!”
„To nie jest…” – zaczął Nathan.
Stephanie nie zawracała sobie tym głowy. Uniosła brodę. „Nie planowaliśmy tego. To… się stało”.
„Jak długo?”
„Porozmawiajmy na osobności” – powiedział Nathan, chowając się za biurkiem.
„Jak. Długo?”
„Miesiącami” – powiedziała Stephanie. „Od zaręczyn”.
