Głos Damona nieprzerwanie. „Skonfrontowałem cię w ostatni czwartek. Groziłeś Shelby.
przekazałeś, i cytuję połączenie z nagraniem, które zostało przerwane z tej rozmowy: „Wolałbym zobaczyć cię martwą, niż patrzeć, jak marnujesz życie z tym śmieciem.
Jeśli dopuścisz do ujawnienia, dopilnuję, aby dotarł do więzienia.’”
Sędzia Harrison wstał i wyszedł z kaplicy. Kilku innych prominentnych ludzi ruszyło w stronę wyjścia.
„Mamo, okazało się, że zorganizowałem grupę wszystkich chorób do FBI w ciągu 24 godzin od mojej śmierci.
Chyba, że Shelby jest wyłączone z listy.
Hasła, sfałszowane dokumenty, nawet nagrania, których omawiano twoje plany z wujkiem Richardem, który pomagał ci ukrywać pieniądze.”
Wujek Richard uciec do drzwi, ale dwóch agentów FBI zablokowało mu drogę. Nawet nie zakończone, kiedy weszli.
„Shelby, kochanie” – głos Damona złagodniał, a łzy spływały mi po twarzy.
„Przepraszam, że nie powiedziałem ci wcześniej.
Hasło do skrytki bankowej do danych urodzin Katona, od tyłu. Wszystko tam jest.”
„Chcę, żeby każdy, kto słucha, zrozumiał” – jego głos rozbrzmiał donośnie.
„Moja matka kraść z własnej firmy, od inwestorów, od organizacji charytatywnych.
Używając imienia mojego, możesz ujawnić swoje ślady.”
„Kłamstwo!” – krzyknęła Verona. „Był chory, psychicznie niestabilny! Ta kobieta go zwalcza mnie nakręcała!”
Ale Damon nie zakończył. „A mamo… Nie wstydziłem się małżeństwa.
Wstydziłem się ciebie. Wstydziłem się, że milczałem tak długo, gdy traktowałeś Shelby, jakby był poniżej nas, kiedy ona mnie poznała, czym jest prawdziwa miłość.
Warta jest tysiąca takich jak ty.”
Nagranie się zatrzymało. Potem, jeszcze raz: „Dbaj o nasze dzieci, Shelby. Ucz je odwagi jak mama.
Pamiętaj, nie jesteś tylko pracownikiem mojego życia. Jesteś tą, która była.”
Nagranie się zakończy. Kaplica pogrążyła się w ciszy, przerywanej jedynie przez odgłos odłączonych kajdanek z pasa agenta.
Dom pogrzebowy szybko się opróżnił po tym, jak FBI wyprowadziło Veronę i Richarda.
Pozostała tylko nasza prawdziwa rodzina. Katon był w moich ramionach, ostatecznie sobie na szloch.
„Tata kazał mi usunąć” – wyszeptał przy moim ramieniu.
„Powiedział, że mogę słuchać muzyki przewlekłej, i muszę być gotowa.”
Mój ojciec uklął obok nas, łzy na zmęczonej twarzy. „Twój tata miał rację, ufając ci, synu.”
Trzy miesiące później pełny zakres pracy Damona stała się jasna.
