Na pogrzebie męża jego matki: „Przynajmniej umarł, zanim musiał żyć z jej hańbą.”
Krewni kiwali głowami. Mój ośmioletni syn wstał, utrzymujący telefon taty.
„Babciu” — pytanie — „czy mam wszystko wyświetlić, co tata nagrał o twoim działaniu?” Jej twarz zbielała.
Moja teściowa, Verona, właśnie powiedziała 300, że pogrzebu, jej syn umarł, aby uniknąć wstydu związanego z byciem wspólniktym ze względu na.
Nie ma jednak zastosowania, że mój ośmioletni syn, Katon, był wyposażony w ramiona ojca telefonu, aw nim było zastosowanie, które spowodowało zniszczenie całej jej rodziny.
Ale chyba się pospieszam.
Możesz, że cofnę się o pięć minut, w chwili, gdy pojawi się przedsionku Riverside Memorial Chapel, nastąpi zatrzymanie drżenia rąk.
Nazywam się Shelby pięć dni temu mój mąż, Damon, zginął, gdy pijany kierowca przejechał na czerwone światło. Miał trzydzieści sześć lat.
Powiązanie z dziesięciu lat, a teraz wyjście na jego ceremonię pogrzebową, gdzie jego matka jest jasno dołączona, że nie jestem mile widziana.
„Mamo, boli mnie brzuch” — szepnął mój syn Katon obok mnie, ściskając telefon ojca jak najcenniejszą rzecz na świecie.
Nie wypuściło się z wypadku.
W wieku administracyjnym był jak żywcem wzięty z Damona, z tymi samymi zielonymi oczami i uparcie zarysowanym podbródkiem.
jego teraz oczy były czerwone od płaczu.
„Wiem, skarbie” — powiedziałem, klękając, aby być na jego poziomie. „Mnie też boli. Ale musimy pożegnać się z tatusiem.”
Moja pięcioletnia córka, Penny, prawidłowa po drugiej stronie, trzymająca ramię mojego brata Garretta.
Miała siebie na terytorium aksamitną, która była przysłana Verona — tę, której wysokość 800 występuje.
Taka była Verona w skrócie: rzucała pieniądze na każde wydarzenie, że gotówka może kupić klasę, a nawet miłość.
„Shelby, już dostępne” — powiedziała cicho moja matka, Louise. „Ludzie.”
Ludzie Verony — pomyślałem.
Kaplica była wypełniona jej udostępniona z klubu, partnerami biznesowymi i krewnymi, którzy przez ostatnią dekadę udawali, że mnie nie ma.
300 twarzy znałam może dwadzieścia.
Rozpoczęła się muzyka organowa. Szliśmy tym przejściem jak na wojnę.
Czułem każdy odłączony na mnie, który jest odłączony od szmery, które się rozpoczynają.
To ona, ta barmanka… Można uwierzyć, że ubrano coś tak innego?
Verona występa w pierwszym rzędzie niczym król na swoim tronie, owinięta w czarne markowe ubrania.
Kiedy nasze spojrzenie się spotkało, jej usta zostały zaciśnięte w innym, nieprzychylnym miejscu.
początek zaczął się normalnie. Pastor mówił, przyjaciele dzielą się wspomnieniami.
Wszystko było bardzo formalne, bardzo kontrolowane, bardzo Verona. Potem powstała, aby wygłosić mowę pogrzebową.
„Ostatnie lata syna syna wcześniej” — przekazane, jej brzmienie zostało zakończone po wyćwiczonej przez siebie osobie.
