Starałem się prowadzić lekką rozmowę, ale coś czułem, że jest nie tak.
Emily wydawała się zdenerwowana. Upuściła widelec, potem serwetkę, a potem przewróciła szklankę z wodą. Za każdym razem, gdy się schylała, drżały jej ręce.
Kiedy pochyliłem się, żeby pomóc jej podnieść szklankę, zamarłem. Jej noga drżała, a ciemny siniak ciągnął się od kostki do łydki. Spojrzała na mnie przelotnie – szeroko otwartymi oczami, w milczeniu błagając.
Instynkt ojcowski
Zmusiłem się do spokojnego głosu.
„Och, chyba zostawiłem ciasto w piekarniku. Lepiej sprawdź, zanim się spali.”
Będąc w kuchni, cicho zamknęłam drzwi i zadzwoniłam pod numer 911.
„Tu David, Willow Lane 1824” – wyszeptałem. „Moja córka może być w niebezpieczeństwie ze strony mężczyzny, którego przyprowadziła. Proszę, przyślij pomoc. Zatrzymam go”.
Operator zapewnił mnie, że funkcjonariusze są już w drodze.
Wróciłem do stołu i uspokoiłem oddech.
„Marku, lubisz lody z ciastem?” – zapytałam swobodnie.
Emily poszła wyjąć coś z zamrażarki. Kiedy mnie mijała, mruknęłam: „Spokojnie. Zajmę się tym”.
Prawda wychodzi na jaw
Kilka minut później na zewnątrz pojawiły się migające światła. Weszło dwóch policjantów, wyjaśniając, że przeprowadzają rutynową kontrolę okolicy.
Mark natychmiast udzielił pomocy.
„Co się dzieje?” zapytał.
„Panie, czy możemy zobaczyć pana dokument tożsamości?” zapytał jeden z funkcjonariuszy.
Zawahał się, po czym sięgnął do portfela i wyciągnął z niego małą, pomarańczową buteleczkę na tabletki bez etykiety.
Jeden z funkcjonariuszy podniósł go, rzucił swojemu partnerowi ostre spojrzenie i w ciągu kilku sekund Mark próbował uciec. Funkcjonariusze go obezwładnili, skuli mu nadgarstki i odczytali mu jego prawa. Emily jęknęła, a łzy spływały jej po twarzy.
„Marku, jesteś aresztowany za posiadanie substancji kontrolowanej i podejrzenie przemocy domowej. Musisz iść z nami”.
