Matka szybko uniosła rękę, wskazując na Naomi. „Kapitanie! Ta pasażerka nie chce ustąpić mi miejsca, żebym mogła usiąść z dzieckiem. Zachowuje się nierozsądnie!”
Odkryj więcej
Znajdź prawnika ds. opieki nad dzieckiem
Porady dotyczące nieruchomości
Produkty zapewniające bezpieczeństwo zwierzętom
Wynajem adwokata specjalizującego się w prawie rodzinnym
Kup oprogramowanie do kontroli rodzicielskiej
Styl życia
Znajdź agenta nieruchomości
Kup polisę ubezpieczenia zdrowotnego
Książki o rozwoju dziecka
Prezenty dla teściowej
Wszystkie oczy zwróciły się na pilota. Przyjrzał się biletowi Naomi, a potem zerknął na numer miejsca. Zacisnął szczękę.
„Proszę pani” – powiedział, zwracając się do blondynki spokojnym, ale stanowczym głosem. „Na jej karcie pokładowej wyraźnie jest napisane miejsce 12A. To jej miejsce. Nie twoje”.
Twarz matki poczerwieniała. „Ale ona powinna mieć litość! Mój syn potrzebuje…”
Kapitan uniósł rękę, uciszając ją. „Współczucie nie oznacza zabierania czegoś, co do ciebie nie należy. Kupiłaś dwa miejsca: jedno przy oknie, drugie w środku. Na to się zgodziłaś, dokonując rezerwacji. Nie możesz żądać, żeby kolejny pasażer się przeniósł, tylko dlatego, że tego chcesz”.
Po kabinie rozeszły się westchnienia i szmery. Serce Naomi zabiło mocniej, ale poczuła ulgę.
Odwrócenie ról
Kapitan zrobił wtedy coś, czego nikt się nie spodziewał. Spojrzał prosto na matkę i powiedział: „Skoro wydaje się pani niezadowolona z przydzielonych miejsc, to uproszczę sprawę. Pani i pani syn mogą albo zająć miejsca, które pani wykupiła… albo mogą państwo wysiąść z samolotu i porozmawiać z pracownikiem obsługi na lotnisku o możliwości przesiadki na późniejszy lot”.
Kobiecie opadła szczęka. „Nie mówisz poważnie!”
„Tak”, odpowiedział stanowczo kapitan. „Ten samolot nie opuści bramki, dopóki wszyscy nie uszanują zasad rozmieszczenia miejsc. Niepokojące zachowanie opóźnia wejście na pokład”.
Tłum odpowiada
Po raz pierwszy pasażerowie zabrali głos. Ktoś z tyłu mruknął: „Wreszcie”. Inny pasażer cicho klasnął, a wkrótce dołączyli inni – fala wsparcia dla Naomi i stanowczej postawy kapitana.
Syn matki pociągnął ją za rękaw i szepnął: „Mamo, wszystko w porządku. Usiądźmy”. Jego cichy głosik zdawał się przełamywać napięcie.
