Powiedziałaś mi, że rodzinne wakacje zostały przełożone. Powiedziałam, że to dla ciebie. Moja siostra uśmiechnęła się krzywo. Więc zabrałam im każdego dolara, zablokowałam im dostęp do willi i dopilnowałam, żeby ich bagaże nigdzie nie poszły. Przepraszam. Co? – powiedziałam, mrugając, patrząc na siostrę po drugiej stronie korytarza. Powiedziałaś, że wyjazd został przełożony. Clara nawet nie drgnęła.
Po prostu przewijała dalej ekran telefonu, jej lśniące różowe paznokcie leniwie stukały o ekran. Potem spojrzała na mnie z tym zadowolonym, protekcjonalnym uśmiechem, który znałam od dzieciństwa. Przełożono, powiedziała słodko. Dla ciebie? Poczułam, jak podłoga pode mną się zapada. Zaledwie dwa tygodnie temu powiedziała mi, że wakacje zostały odwołane.
Za drogie, twierdziła. Tata źle się czuje, dodała. Celujmy w przyszły sezon. Ale teraz, stojąc w domu rodziców, wciąż trzymając torbę z zakupami, które im przywiozłam, zobaczyłam walizki ustawione w kolejce przed drzwiami, usłyszałam śmiech dochodzący z kuchni, żarty rodziców, mojego brata chwalącego się awansem do hotelu i Clarę wykrzykującą rozkazy, żeby spakowała odpowiednie stroje.
